Islamskie mity: ‘Dżihad’ oznacza ‘wewnętrzną walkę’

Zachodni apologetycy islamu twierdzą czasem, że skoro arabskie słowo ‘dżihad’ oznacza ‘walkę’, odnosi się ono do ‘walki wewnętrznej’, aniżeli do świętej wojny wobec niewiernych.

Według niektórych islamskich apologetyków i samych muzułmanów, koncepcja dżihadu dzieli się na dwa rodzaje: ‘wyższy’ i 'niższy’. Utrzymują, że ‘wyższy’ dżihad oznacza osobistą walkę z pokusami życia doczesnego i siłami zła. Zaleca ustawiczną pracę nad samym sobą i dążenie do bycia dobrym muzułmaninem. ‘Niższy’ dżihad oznacza walkę z niewiernymi. ‘Wyższy’ dżihad jest uważany za ważniejszy i jest celem każdego wyznawcy.

Prawda:

Po arabsku, ‘jihad’ oznacza walkę. W islamie oznacza świętą wojnę.

W Koranie istnieją wersety, które dobitnie świadczą o tym, ze dżihad nie jest jedynie walką duchową. Jako przykład podać można werset 4:95, w którym Allah nawołuje do walki przeciw niewiernymi, zwalniając z niej jedynie kalekich i starców.

Jak wiadomo, Koran jest zbiorem objawień, które Allah zesłał przez Mahometa dla ludzkości. Treść Koranu nie jest łatwa do zrozumienia, ponieważ nie podaje nam kontekstu ani opisu konkretnych zdarzeń i sytuacji, do których odnoszą się zawarte tam objawienia. Z tej przyczyny, by w pełni zrozumieć jego przekaz należy zwrócić się do Hadisów, które podają nam narrację wydarzeń jak również tafsirów, które te wydarzenia komentują. Pomocna jest też Sira, biografia Mahometa. Najważniejsze i najbardziej respektowane w świecie islamskim są hadisy Sahih Bukhariego i Sahih Muslima. Jedną z najwcześniejszych i przez to najbardziej poważanych biografii jest Życie Wysłannika Allaha (Sirat Rasul Allah) autorstwa Ibn Ishaq’a. Mając do dyspozycji Hadisy, tafsir i Sirę można w pełni zrozumieć kontekst wydarzeń, o których jest mowa w Koranie.

Powyższy werset pojawił się w czasie, kiedy Mahomet, zfrustrowany odrzuceniem jego religii przez Zydów, zaczął nawoływać swoich wyznawców do walki przeciw nim. Jak wynika z powyższego wersetu, Mahomet początkowo zwołał do walki każdego muzułmanina i potępił tych, którzy się wycofali. W odpowiedzi, niewidomy starzec zawołał: ‘O Proroku! Gdybym tylko był w pełni sił, napewno przystąpiłbym do dżihadu!’, w wyniku czego zesłano następne objawienie, które zrobiło wyjątek dla wiernych ograniczonych wadami fizycznymi i tym samym usprawiedliwiło ich bierność (Bukhari 4:56:2832). Określenie ‘ci, którzy doznali krzywdy’ odnosi się do ludzi kalekich i starców, którzy z przyczyn czysto fizycznych nie są w stanie uczestniczyć w dżihadzie.

Zatem skoro jest mowa o zwalnianiu osób niepełnosprawnych i starych, dżihad nie może być tylko i wyłącznie ‘wewnętrzną’ walką. Dodatkowo, Koran używa graficznego języka opisując sposoby, na które można zranić niewiernego. Trudno nazwać je nawoływaniem do duchowego ulepszenie własnej osoby w ramach owego 'wyższego dżihadu’. Oto niektóre z nich:

Równie treściwe nawoływania do wojny możemy znaleźć w Hadisach. W jednym z najbardziej poważanej kolekcji hadisów, Sahih Bukhari, sam Mahomet wspomina o dżihadzie ponad 200 razy. Każdy z nich zawiera wyraźną konotację do świętej wojny, z jedynie garstką wyjątków.

Źródło:

Koran po polsku
The Religion of Peace
Prawda o Mahomecie – Robert Spencer (plik PDF w wersji anglojęzycznej)