Islamskie mity: Islam szanuje kobiety i gwarantuje im równe prawa

Status kobiet w islamie jest szeroko dyskutowany i stanowi jeden z głównych tematów poruszanych w debacie na temat dopasowania islamu z kulturą zachodnią i uniwersalnymi prawami człowieka.

Kiedy ludzie Zachodu myślą o islamie i Bliskim Wschodzie, jednym z pierwszych skojarzeń, jakie im się nasuwają, to obraz muzułmanki zawiniętej w ciemne szaty i zakrytą twarzą. Ogólnie islam jest kojarzony z brakiem szacunku dla kobiecych praw. Kobiety na Zachodzie, a także w innych nie-zachodnich rejonach świata np. Indie i Japonia, doczekały się uznania swoich praw i ich status społeczny uległ znacznemu polepszeniu, zwłaszcza w ciągu ostatnich dekad. Jednak tego rodzaju postęp nie jest powszechnie kojarzony ze światem islamu. Czy jest to prawdziwy obraz? Czy istnieje jakakolwiek podstawa żeby sądzić, że kobieta jest degradowana w islamie? Odpowiedź brzmi: tak.

Zdaniem islamskich apologetów jak i samych muzułmanów, islam nadaje kobietom prawa na równi z mężczyznami oraz otacza je szacunkiem i opieką. Wielu argumentuje też, że pozycja kobiet jest tam o wiele korzystniejsza niż na zachodzie, gdzie wartość kobiet sprowadza się do atrakcyjności fizycznej, a one same trwają w nieustannej pogoni za przypodobaniem się otoczeniu. Zakryte muzułmanki są rzekomo ochronione od presji społecznej i bardziej szanowane za swój intelekt aniżeli eksponowanie walorów fizycznych, argument którego używają nawet zachodnie feministki. Ponadto, każda osoba będzie poddana sądowi Bożemu w oparciu o własne czyny, a nie w oparciu o płeć. Tego typu argumenty, jak to zazwyczaj bywa, są podawane na złotej tacy w pięknej, sterylnej otoczce, którą ochoczo podchwytują potencjalne konwertytki, a także powielają muzułmanki. Jednak to, iż każda osoba będzie sądzona indywidualnie w oparciu o własne czyny nie oznacza, że obie płcie cieszą się tymi samymi prawami czy są oceniane równą miarą wedle tych samych standardów.

STATUS KOBIET W ISLAMIE

 Wartość kobiety

W oparciu o Koran, Hadisy i prawo koraniczne, kobieta jest warta mniej niż mężczyzna. Jest to ewidentne w dziedziczeniu, świadectwie w sądzie i w przypadku zabójstwa. Świadectwo kobiety nie jest tak samo ważne jak świadectwo mężczyzny. Podczas zeznań, potrzebne jest świadectwo dwóch kobiet by zrównoważyć mężczyznę:

Islamski kleryk z Jemenu wyjaśnił w telewizji publicznej, co czyni kobietę niższą i ułomną, a także dlaczego nie może ona być zaliczona jako rzetelny świadek: ‘Kobiety przechodzą menstruację, wtedy ich wytrzymałość i zdolności umysłowe są ograniczone. Kiedy taka kobieta jest świadkiem zabójstwa czy wypadku, przestraszy się, ucieknie, czasem nawet zemdleje, albo w ogóle nie jest w stanie na to patrzeć.

’Islamskie prawo wytycza także warunki w sytuacji, gdzie kobieta jest zabita przez mężczyznę. Według Szariatu, pieniężna rekompensata wypłacana rodzinie zabitej (diya), wynosi tylko połowę kwoty, którą trzeba zapłacić, kiedy zabity jest mężczyzna. W przypadku nie-muzułmanina, taka rekompensata wynosi jedynie jedną trzecią.

Dziedziczenie

Kobieta w islamie ma prawo do dziedziczenia, jednak nie dziedziczy majątku w równych proporcjach co mężczyzna. Jest to ironia, zwłaszcza że to bogactwo pierwszej żony Mahometa, Khadiji, pozwoliło islamowi się rozprzestrzeniać. Khadija była udaną businesswoman i prowadziła własną działalność gospodarczą jeszcze przed spotkaniem Mahometa. Gdyby prawo szariackie ją obejmowało, nie odziedziczyłaby swojego dużego majątku, ponieważ miała jeszcze dwóch braci, a jej pierwszy mąż miał trzech synów. Muzułmanka otrzymuje jedną czwartą majątku, a w przypadku, kiedy są dzieci, dostaje tylko jedną ósmą. Warto też dodać, że żona, która nie przeszła na islam, po śmierci męża nie dostaje niczego z jego majątku, który zostaje przekazany dzieciom i dalszym krewnym.

Pod kontrolą mężczyzn

Wielu dzisiejszych muzułmanów i apologetów zdaje sobie sprawę, że tradycyjne islamskie praktyki są nie do przyjęcia w dzisiejszym świecie. Wobec tego wkładają kreatywny wysiłek w interpretacje islamskiej tradycji, wyolbrzymiając zarówno bestialskie praktyki przed-islamskiej Arabii jak i reformy, jakie zostały wniesione przez islam.Po dziś dzień kobieta muzułmańska nie ma możliwości wyjścia za nie-muzułmanina, nawet jeśli muzułmanin nie jest objęty tą restrykcją (może poślubić chrześcijankę lub Żydówkę). Żona jest pod władzą męża, więc tylko duet muzułmański mąż i nie-muzułmańska żona jest akceptowany.

Mimo prób wystylizowania islamskiego traktowania kobiet na bardziej ‘feministyczne’, tradycyjny ortodoksyjny islam nigdy nie przejawiał zainteresowania rozszerzeniem pozycji kobiety poza strefę domową, która pozostaje integralną częścią jej życia. Szanowany i renomowany islamski uczony al-Ghazali (nazywany ‘drugim najlepszym muzułmaninem po Mahomecie’), pisze o roli kobiet: ‘Zostają w domu i zajmują się sprawami domowymi. Nie powinno za często wychodzić z domu, nie powinny być zbyt dobrze poinformowane, nie powinny się za wiele komunikować z sąsiadami i powinny odwiedzać ich tylko w ostateczności. Żona powinna troszczyć się o męża i zaspokajać każdą jego potrzebę. Powinna być czysta i gotowa na zbliżenie w każdym momencie.’

Homa Darabi, utalentowana lekarka z Iranu, popełniła publiczne samobójstwo na znak protestu wobec traktowania kobiet w islamskiej republice Iranu. Zrobiła to po tym, kiedy 16-latka została zastrzelona za umalowanie ust szminką. W książce ‘Dlaczego Opuściłyśmy Islam’, jej siostra cytuje czołowego kleryka w kraju: ‘Szczególnym zadaniem kobiet w tym społeczeństwie to wyjść za mąż i rodzić dzieci. Będą zniechęcane do wybierania kariery zawodowej, np. w sądownictwie, która wymagałaby od nich zdolności podejmowania decyzji, z uwagi na ich braki w intelekcie.’

Przemoc fizyczna

Koran nadaje muzułmaninowi prawo do stosowania przemocy wobec żony w przypadku jej nieposłuszeństwa. Warto zwrócić tutaj uwagę na dobór słów: ‘których nieposłuszeństwa się boicie’. Oznacza to, że mąż nie musi posiadać żadnych dowodów na owo nieposłuszeństwo – sama obawa jest wystarczająca do wymierzenia kary.

Gwałt

Według prawa islamskiego, gwałt na muzułmance jest nielegalny, jednak nie obejmuje to nie-muzułmanki, jeśli została ona schwytana w bitwie lub zakupiona jako niewolnica. Zostało to zapoczątkowane już za czasów proroka. Po dokonaniu militarnego podboju, Mahomet rozdawał kobiety podbitych plemion jako łup wojenny swoim towarzyszom w bitwie. Przynajmniej w jednym wypadku nakazał gwałty na oczach ich własnych mężów. Kobiety te zostawały nałożnicami oprawców ich mężów, ojców i braci. Istnieją cztery wersety koraniczne, gdzie posiadacz niewolnic ma do nich pełen dostęp, natomiast nie ma zakazu gwałtu na nich.

Można argumentować, że ma to odzwierciedlenie nawet w czasach dzisiejszych, zwłaszcza w obliczu wzrostu odnotowanych gwałtów w Szwecji dokonanych w 70-80% przez muzułmańskich emigrantów. Jeśli ci muzułmanie widzą swój przyjazd na Zachód jako podbój, wówczas zachodnie kobiety pełnią w ich oczach rolę ‘łupu wojennego’.

W przypadku gwałtu w kraju muzułmańskim, kobieta potrzebuje czterech świadków, by udowodnić własną niewinność. Skoro gwałty na ogół nie odbywają się w obecności czterech świadków, udowodnienie zbrodni jest niemożliwe. Ponadto, jeśli mężczyzna uważa, że stało się to za jej zgodą, kobieta ma małe szanse, żeby odeprzeć taki zarzut. Tak więc to na kobiecie spoczywa odpowiedzialność za seksualne napaści, które jej się przytrafiają i to ona ma obowiązek robić wszystko, by tego uniknąć. Od mężczyzn nie wymaga się samokontroli czy poniesienia odpowiedzialności za swoje czyny. Poniższy fragment to fatwa wydana na jednej z islamskich stron (Islamweb.net), odnośnie gwałtu ojca na córce. Jako, że gwałt na oczach czterech świadków jest wysoce nieprawdopodobny, prawo szariatu najczęściej puszcza gwałciciela wolno.

‘Zakazane jest oskarżanie o gwałt własnego ojca bez dowodów. Szariat ustala specjalne reguły do udowodnienia Ziny (cudzołóstwo), które nie są potrzebne w przypadku innych wykroczeń. Zina nie jest potwierdzona, dopóki cudzołożnik przyzna się lub nie zostanie zeznana przez czterech zaufanych świadków (mężczyzn). Zeznanie kobiet nie jest akceptowane. Zatem świadectwo córki i jej matki nie jest dostateczne, zwłaszcza że sam ojciec wszystkiemu zaprzecza. Jeśli ta córka nie dysponuje żadnymi dowodami, nie powinna w ogóle oskarżać ojca o gwałt, ani wzywać go do sądu.’

Prawo islamskie odrzuca badanie DNA jako rzetelną technikę śledczą i dowód w zbrodni. Tak więc nawet jeśli ofiara oskarży mężczyznę o gwałt, ten może nawet zaprzeczyć, że w ogóle miał miejsce. Z braku dowodów oraz świadków, oskarżenie zostaje wzięte pod uwagę jako przyznanie się do cudzołóstwa. W takim wypadku ofiara może zostać ukamienowana. Niektórzy islamscy duchowni winią kobiety za gwałt na nich. Australijski Szejk Feiz powiedział: ‘Nikt nie ponosi za to winy prócz jej samej. Pokazała swoje piękno światu, prowokując mężczyznę i jego instynkt.’

Nie istnieje też coś takiego jak gwałt w małżeństwie, nawet jeśli mąż może pobić żonę, żeby mu się przyporządkowała. Kolejna fatwa przypomina kobiecie, że ‘nie ma prawa opierać się mężowi, tylko odpowiadać na jego żądanie za każdym razem’. Podparte jest to wersetem koranicznym:

Poligamia

Koraniczne przyzwolenie na poligamię to trudny orzech do zgryzienia dla islamskiego apologety, który stara się dowieść równości płci w tej religii, która zadowalałaby zachodnią publiczność. Pierwsza linią obrony jest niekiedy cytowanie urywku wersu 4:3, który mówi: ‘żeńcie się tylko z jedną’. W pełni, ten werset brzmi jak następuje:

Skonfrontowany/a z pełną treścią wersetu, apologet(k)a zazwyczaj poddaje się i zaczyna usprawiedliwiać poligamię: mówi, że przeciwdziała ona prostytucji i zdradom. W skrajnych przypadkach słyszymy: ‘Przynajmniej wiadomo, gdzie się nasz mężczyzna spodziewa!’ 😉

Warto dodać, że ‘te którymi zawładnęły wasze prawice’ odnosi się do seks-niewolnic, kobiet schwytanych w bitwie. Zatem muzułmanin ma pozwolenie na posiadanie nawet do czterech żon (jeśli pozwala na to jego sytuacja materialna, ponieważ ma obowiązek zapewnić każdej równe warunki bytowe), a także nieokreśloną ilość nałożnic, na wypadek gdyby te cztery żony były niewystarczające. Zdaniem kleryka z Tunezji, ‘posiadanie konkubiny jest najbardziej efektywną metodą na zachowanie społecznego i moralnego ładu w społeczeństwie’. Ponadto, obecna żona (żony) muzułmanina nie mają prawa przeciwstawić się wyborom męża dotyczących poślubienia kolejnej kobiety, a nawet przyniesienia nowej konkubiny do małżeńskiego łoża. Sam Mahomet miał dziewięć żon, choć niektóre źródła mówią nawet o jedenastu. Kwestia zazdrości żon Mahometa jest przytoczona dwukrotnie w Hadisach, kiedy to Allah zezłościł się na protestujące żony (Hafsę i Aishę). Pewnego razu żony tak się zezłościły na widok nowej seks-niewolnicy, że Allah musiał interweniować, zsyłając wersety z sury 33 i 66, grożąc, że Prorok może rozwieść się z nimi wszystkimi, jeśli nie zaakceptują jego seksualnych ekscesów.

Nawiązując do poprzedniego akapitu, seks z nie-muzułmanką bądź gwałt na niej jest legalny i akceptowany. W porównaniu z gwałtem na muzułmance, nie jest uważany za grzech, ponieważ jest ona postrzegana jako 'konkubina’, którą 'zawładnęła wasza prawica’.

Muzułmanki na Zachodzie

Muzułmanki w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej dokładają starań, żeby pokazać pozytywne oblicze islam przed opinią publiczną, często na przykładzie własnym – popatrzcie, skoro mąż mnie nie bije, skończyłam studia i jestem udaną businesswoman, islam nie może być tak opresyjny jak mówią! Te kobiety często ochoczo podkreślają prawa kobiet, które były ‘tradycyjnie’ zagwarantowane w islamie. Mają tutaj na myśli prawa, które teoretycznie są zagwarantowane, a odnoszą się głównie do prawa do posiadania własnego mienia i prawa do dziedziczenia. Faktycznie, biorąc pod uwagę to, że kobiety w Arabii przed narodzinami islamu nie miały prawa do dziedziczenia, stanowi to pewien krok na przód.

Pomimo, że prawo do dziedziczenia i posiadania mienia odnoszą się tylko do tych sfer, muzułmanki ochoczo rozciągają to na inne dziedziny życia. Wielokrotnie słyszymy, że są muzułmankami, że cieszą się statusem i szacunkiem na równi z mężczyznami, że islam daje im wolność i wyzwolenie. Haczyk polega na tym, że te same muzułmanki, które starają się promować islam jako tolerancyjny i postępowy ruch przyjazny kobietom, żyją w krajach zachodnich, gdzie te prawa są z definicji ochronione i respektowane. Oczywistym jest więc, że nie doznają tam ucisku. Żyją w społeczeństwie, które nie akceptuje zachowań, które są w krajach islamskich na porządku dziennym. Zachodnie prawo jak i opinia publiczna nie akceptuje przemocy wobec kobiet czy małżeństw z nieletnimi. Społeczeństwo nie patrzyłoby przychylnym okiem na męża, który nakazuje żonie nosić zasłonę na twarzy i zakazuje wychodzić jej z domu bez jego zgody i towarzystwa. Muzułmanie na Zachodzie nie mają innego wyboru jak dostosować się do panujących reguł, jeśli nie chcą ściągnąć na siebie społecznej dezaprobaty. Należy się zastanowić, co te asertywne, ‘niezależne’ muzułmanki miałyby do powiedzenia w kraju takim jak Egipt, Pakistan czy Iran. Czy w dalszym ciągu miałyby tyle pewności siebie i odwagi w upominaniu się o swoje prawa?

Oczywiście, taki dylemat nie stoi na przeszkodzie do tworzenia stron internetowych, drukowania broszurek i organizowania happeningów, na których opowiada się ludziom o równości praw i szacunku do kobiet w islamie. Ta retoryka jest dostosowana do mentalności przeciętnego człowieka Zachodu, dla którego równe prawa dla każdego to normalność. Retoryka ta bazuje na jednostronnej wizji statusu kobiet w islamie w ramach taktyki zwanej taqiyya (religijne kłamstwo mające na celu ochronę/promocję islamu wśród niewiernych). Apologetycy islamscy często oskarżają swoich oponentów o wyrywanie wersetów i hadisów z kontekstu, jednocześnie samemu się tego dopuszczając. Jako przykład można podać hadis, który mówi: ‘Poszukiwanie wiedzy jest powinnością każdego wyznawcy islamu, mężczyzny i kobiety’. Cytuje się go w celu udowodnienia, że kobiety mają dostęp do edukacji tak jak mężczyźni. Hadis odnosi się jednak do wiedzy religijnej, ponieważ każdy muzułmanin jest zobowiązany zaznajomić się z prawami Allaha.

Prawa kobiety w islamie mają się nijak do praw kobiety na Zachodzie. Prawa te obejmują: prawo do świeckiej edukacji, zatrudnienia, niezależnego korzystania ze swojej własności, prawo opieki nad dziećmi, wyboru stylu życia etc. Te prawa zostają odebrane kobietom w państwach funkcjonujących pod tradycyjnym Szariatem, bazowanym na Koranie i Hadisach.Kolejną taktyką apologety jest przytaczanie fragmentów w Biblii. Muzułmanie odnoszą się tutaj do biblijnego zakazu pełnienia roli pastora oraz zakazu sprawowania władzy nad mężczyznami w kościele i w rodzinie. Ignoruje fragmenty takie jak List do Galatów 3:28, który mówi o duchowej równości kobiet i mężczyzn przed Bogiem. Obie płcie są równe duchowo i mają równe szanse zbawienia, jednak w życiu doczesnym to mężczyzna przewodzi w rodzinie i w Kościele. Biblia nie odmawia kobiecie praw w ustawodawstwie, towarzystwie, miejscu pracy i w szkole. Podczas egipskiego talk-show, islamski kleryk skrytykował chrześcijaństwo mówiąc: ‘religia chrześcijańska nie widzi różnic między kobietą a mężczyzną, ale przyznaje im pełną równość. Nadaje im równą część dziedziczonego spadku, a także zakazuje rozwodu i poligamii.’ Dodał też, że taka postawa ‘godzi w islam’.

Tego typu atak ze strony muzułmanina jest hipokryzją, z uwagi na wyraźną nierówność płci w islamskim prawie i instytucjach. Atak w stylu 'wy nie jesteście lepsi!’ ma na celu odwrócić uwagę potencjalnych konwertytek od islamskiej mizoginii. Także same konwertytki lubią wysunąć argument o 'typowym polaku’, czyli alkoholiku, gburze i damskim bokserze. Warto pamiętać, że mimo iż przypadki znęcania się nad kobietami mają miejsce w Polsce i wszędzie na świecie, jednak nie ma na to prawnego i społecznego przyzwolenia, jakie odróżnia świat islamu na tle innych cywilizacji.

Czy to wszystko oznacza, że każdy muzułmanin bije swoją żonę i chce ją odciąć od reszty świata? Oczywiście, że nie. Nie oznacza to też, że każda jedna muzułmańska kobieta cierpi z powodu narzuconego jej tradycyjnego islamskiego systemu. Wiele muzułmanek, na Zachodzie jak i w bardziej liberalnych krajach islamskich jak Turcja czy Indonezja, cieszy się wolnością osobistą i polityczną do pewnego stopnia Tekst ma na celu naświetlenie warunków, jakie zostają na kobiety narzucone przez islamską ortodoksję i co dzieje się, kiedy państwo instaluje pełen Szariat.

Na podstawie:

PoznajKoran.pl
The Religion of Peace
Study to Answer
Islamweb.net
JihadWatch.org
Zanim Powiesz 'Tak’ Muzułmaninowi – artykuł Frondy o statusie kobiet w islamie