Krytykowanie islamu szkodzi zdrowiu

Wolność słowa w Ameryce coraz bardziej się kurczy – przynajmniej jeśli chodzi o tematy związane z islamem. Wybielanie islamu i dżihadu jest czymś więcej niż tylko tendencyjną propagandą. Uczciwe śledztwo w sprawie przyczyn i źródeł islamskiego terroryzmu jest coraz częściej nazywane przez politycznie poprawne stronnictwa „propagowaniem mowy nienawiści”.

Rada CAIR złożyła już kilka pozwów przeciwko osobom, które w nieprawomyślny sposób wypowiadały się na temat islamu – wywarło to paraliżujący wpływ na wszystkich tych, którzy mówili prawdę o tej religii. „Nie ulega wątpliwości, że CAIR doskonale to rozumie” – pisze John Derbyshire, reporter „National Review”. „Stoją za nimi pieniądze z saudyjskiej ropy, więc kwestie finansowe nie stanowią dla nich problemu. Wiadomo, że mają praktycznie niewyczerpane fundusze, zatem mogą wszystkim zamknąć usta. W temacie islamu właściwie nie ma już wolności słowa”. Dżihadyści zaś mają własne sposoby na zamykanie ust krytykom – przykładem może być zabójstwo Theo van Gogha, który zginął w 2004 roku w Amsterdamie.

Koniec wolności wypowiedzi w Ameryce: 24 w FOX TV i CAIR

24 to program o terroryzmie emitowany przez Fox TV. W kolejnych odcinkach pojawiają się terroryści bośniaccy, niemieccy, południowoamerykańscy oraz terroryści z korporacji takich jak Halliburton. W programie zagościli też muzułmańscy terroryści – a przynajmniej była wzmianka o terrorystach z Bliskiego Wschodu. Co ciekawe, mieszkańcy Bośni, Niemiec, Ameryki Południowej oraz kierownicy z Halliburton nie kontaktowali się z siecią Fox TV, by poskarżyć się, że tak ich przedstawiono, lecz gdy pojawiła się wzmianka o terrorystach islamskich, nie trzeba było długo czekać na gniew CAIR.

Sabiha Khan z oddziału CAIR w Anaheim martwiła się, że odcinek o muzułmańskich terrorystach „przyczyni się do nasilenia przekonania, że dyskryminacja muzułmanów oraz wyrządzanie im krzywdy są akceptowalne. W wyniku tego ucierpieć mogą ludzie”. Organizacja CAIR umówiła się na spotkanie z kierownikami stacji Fox w Los Angeles, by podzielić się z nimi swymi obawami.

W tym czasie IslamOnline, popularny muzułmański portal z wiadomościami, założony i prowadzony w Katarze, sformułował własną opinię na temat tego, kto wprowadził do programu 24 temat muzułmańskich terrorystów: napisano wówczas, że Grupa Fox Entertainment „jest częścią korporacji prasowej News Corporation, należącej do żydowskiego miliardera Ruperta Murdocha”. Autor tego stwierdzenia pisał dalej, że wątek muzułmańskich terrorystów „forsowały żydowskie ugrupowania i wpływowe organizacje, starając się rzekomo przedstawić «prawdziwą naturę» muzułmanów”, a ponadto poczynił spostrzeżenie, że „żydowski pisarz Daniel Pipes w swoich artykułach w izraelskiej gazecie «Jerusalem Post» oraz w amerykańskim dzienniku «New York Post» wyraził nadzieję, że Fox nie ugnie się przed sprzeciwem muzułmanów wobec emitowanego przez siebie programu”.

IslamOnline usunął określenie „żydowski” sprzed nazwiska „miliardera Ruperta Murdocha”, kiedy ktoś przesłał sprostowanie wyjaśniające, iż Murdoch w rzeczywistości nie jest Żydem. Poza tym jednak wymowa artykułu jest jednoznaczna: wprowadzenie do programu 24 wątku muzułmańskich terrorystów to kolejny z licznych spisków społeczności żydowskiej. Często obserwujemy taki odruch, który stał się już pewnego rodzaju paranoją wśród obrońców islamskiego dżihadu – każdy, kto im się sprzeciwia, na pewno jest żydem. Tę paranoję i obsesję na punkcie żydów podsyca Koran, ponieważ przedstawia wyznawców judaizmu jako przeklętych, sprytnych i absolutnie niegodnych zaufania. Jednak tajemnicze i mało konkretne „ugrupowania żydowskie” najwyraźniej przestały pociągać za sznurki w stacji telewizyjnej Fox, ponieważ jeszcze przed spotkaniem kierowników z przedstawicielami CAIR producenci programu 24 usunęli z niego tę część materiału, co do której obawiali się, że mogłaby promować stereotypy na temat muzułmanów.

Porachunki z diabłem

Dlaczego zatem stacja Fox w ogóle zdecydowała się na podjęcie rozmów z CAIR? Czy kierownicy, którzy spotkali się z przedstawicielami CAIR wiedzieli, że trzech urzędników z tej organizacji aresztowano pod zarzutem popełnienia czynów związanych z terroryzmem? Tak – potwierdziło źródło ze stacji Fox – to wiadomość powszechnie znana. Czy wiedzą, że założyciel CAIR, Nihad Awad, pomógł powołać do życia tę organizację, zdobywszy najpierw doświadczenie w Islamskim Stowarzyszeniu na rzecz Palestyny (Islamic Association for Palestine – IAP), gdzie sprawował funkcję kierownika do spraw public relations – oraz że Oliver Revell, który kiedyś zajmował się w FBI przeciwdziałaniem terroryzmowi, swego czasu nazwał IAP „czołową organizacją z ramienia Hamasu, która angażuje się w propagandę na rzecz islamskich bojowników” Czy wiedzieli, że sam Awad oznajmił: „Popieram ruch Hamas” Cóż, jak potwierdza źródło, owszem, wiedzieli o tym, że CAIR podobno ma jakieś niejasne powiązania z Hamasem, lecz uznali skargi organizacji, odnosząc się jedynie do ich treści. Podobno taka jest polityka stacji Fox: nie ocenia ona źródła skargi, lecz wartość samego zażalenia.

Nadchodzi koniec cywilizacji Zachodu?

W grudniu 2004 roku dwóch chrześcijańskich pastorów z Australii uznano za winnych szkalowania muzułmanów. Choć wyrok był oparty na przepisach prawnych dotyczących nienawiści na tle religijnym, które w tej chwili figurują w kodeksie tylko jednego australijskiego stanu, to zagrożeniem dla nas wszystkich jest to, że takie przepisy prawne są coraz częściej brane pod uwagę przez jurysdykcje w całym zachodnim świecie. Na przykład rząd Tony’ego Blaira przygotował projekt ustawy zakazującej „podżegania do nienawiści na tle religijnym”, która otwarcie schlebia rosnącemu w siłę elektoratowi muzułmańskiemu w Wielkiej Brytanii. Projekt okazał się jednak zbyt kontrowersyjny i zrezygnowano z niego w kwietniu 2005 roku, lecz nadal jest to kwestia podlegająca dyskusji i istnieje szansa, że w niedalekiej przyszłości ustawa taka zostanie wprowadzona. Przykład australijskich pastorów pokazuje, do czego może doprowadzić stosowanie takich przepisów.

Jeden ze wspomnianych pastorów, Daniel Scot, jest z pochodzenia Pakistańczykiem. Siedemnaście lat wcześniej uciekł ze swej ojczyzny, gdyż popełnił wykroczenie, o którym mowa w niesławnym paragrafie 295(c) kodeksu karnego, który nakłada karę śmierci lub dożywotniego więzienia na każdego, kto znieważy „święte imię proroka Mahometa”. Tego podstępnie elastycznego paragrafu używa się dość często przeciwko chrześcijanom, których oskarża się o bluźnierstwo w sytuacji, gdy przyparci do muru przyznają, że nie wierzą, jakoby Mahomet był prorokiem.

Scot udał się do Australii, gdzie w stanie Wiktoria napotkał nowe przepisy dotyczące pomówień na tle religijnym. Sędzia Michael Higgins z Trybunału Cywilnego i Administracyjnego stanu Wiktoria uznał go za winnego szkalowania islamu podczas seminarium zorganizowanego przez jego ugrupowanie Catch the Fire Ministries. Zdaniem sędziego Scot podczas seminarium powiedział, że „Koran promuje przemoc, zabójstwo i grabież”. W świetle fragmentów Koranu takich jak 9:5, 2:191, 9:29, 47:4, 5:33 oraz wielu innych powyższe stwierdzenie raczej nie podlega dyskusji. Jak już wiemy, muzułmanie często wskazują na wersety z Biblii, które ich zdaniem są równie obraźliwe i pełne przemocy, bądź też argumentują, że większość wyznawców islamu wcale nie traktuje dosłownie wspomnianych fragmentów. Trzeba jednak być wyjątkowo odpornym na prawdę, by zaprzeczać, że takie wersety istnieją, oraz oskarżać każdego, kto je wskazuje, o szkalowanie na tle religijnym.

Ale sędzia Higgins na tym nie skończył. Zarzucił również Scotowi, iż ten stwierdził, że Koran „źle traktuje kobiety; mają one być traktowane jak pole uprawne – «przychodźcie więc na wasze pole jak chcecie»”, a poza tym „w ogólny sposób zachęca do przemocy domowej”. Scot został też oskarżony o rozpowiadanie, że Koran nakazuje „ucinać złodziejowi rękę za kradzież”. Wiemy jednak, że porównanie kobiety do pola oraz przyzwolenie: „przychodźcie (…) na wasze pole jak chcecie”, pochodzą z sury 2:223 Koranu, zaś w wersecie 4:34 nakazuje się mężom bić nieposłuszne żony. Amputacja ręki za kradzież jest przewidziana we fragmencie 5:38. Powstaje w takim razie pytanie: jaki Koran czytał Higgins?

Wynik jest znany z góry

Kilka elementów wskazuje na to, że wynik tego procesu był z góry przesądzony. Kiedy podczas procesu Scot zaczął czytać wersety z Koranu, które dyskryminują kobiety, prawniczka z Islamskiej Rady stanu Wiktoria, organizacji, która wniosła pozew przeciwko Scotowi, natychmiast go powstrzymała: powiedziała, że odczytywanie wersetów na głos samo w sobie jest znieważaniem tej religii. Zaskoczony Scot odparł: „Jak mogę znieważać muzułmanów, czytając Koran?”.

Teraz, kiedy prawa dotyczące nienawiści na tle religijnym powoli docierają do Wielkiej Brytanii oraz do innych zakątków świata, pytanie zadane przez Scota niesie ze sobą spore konsekwencje dla mieszkańców różnych krajów, więc tym bardziej warto na nie odpowiedzieć. Jeśli podejmowane przez innowierców próby zrozumienia nauk islamu i Koranu są równoznaczne z podżeganiem do nienawiści, to jakakolwiek rzeczowa dyskusja na temat tej religii w domenie publicznej będzie niemożliwa. Takie metody ochrony prawnej w rzeczywistości czynią z muzułmanów odrębną klasę, która pozostaje poza wszelką krytyką, a dzieje się to akurat w momencie, kiedy Zachód najbardziej potrzebuje zbadać i zrozumieć konsekwencje otwarcia swych granic na ludzi, którzy wybiorą lojalność wobec prawa islamskiego, a nie przywiązanie do zasad pluralizmu, wolności i demokracji.

Krytyka to nie podżeganie

Odważny Ibn Warraq, niegdyś sam będący muzułmaninem, teraz wzywa wyznawców islamu, by „przyznali, że Koran ma swój udział w promowaniu przemocy”. Jeśli nie chcą tego zobaczyć, jak inaczej będzie można położyć kres terroryzmowi związanemu z dżihadem? Co miałoby powstrzymać dżihadystów przed dalszym wykorzystywaniem Koranu do przyciągania i werbowania kolejnych terrorystów, tuż pod nosem bezmyślnych mieszkańców Zachodu, takich jak sędzia Higgins, który wolałby udawać, że sprawy mają się inaczej?

Kiedy sędzia Higgins zdecydował o winie Daniela Scota, można powiedzieć, że podpisał tym samym wyrok śmierci nie tylko na stan Wiktoria, lecz na całą wolną Australię, a jeśli za tym przykładem podążą ludzie w innych krajach – również na całą cywilizację zachodnią.

Zabójstwo Theo van Gogha

Wydarzenie, które miało miejsce w Holandii na miesiąc przed wyrokiem sędziego Higginsa, było jeszcze bardziej złowróżbne i przerażające: 2 listopada 2004 roku Theo van Gogh zginął zastrzelony przez muzułmanina na ulicy w Amsterdamie z powodu filmu, który nakręcił. Zabójcą był mieszkający w Holandii Marokańczyk, który w dniu morderstwa odział się w tradycyjne muzułmańskie szaty. Najpierw oddał kilka strzałów do van Gogha, a następnie kilkakrotnie dźgnął go nożem, poderżnął mu gardło, a na zwłokach zostawił kartkę. Znajdowały się na niej wersety z Koranu oraz groźby pod adresem znanych osób, które wypowiadały się przeciwko napływowi muzułmańskich imigrantów do Holandii. Mimo to premier Holandii Jan Peter Balkenende powiedział: „Nic mi nie wiadomo na temat motywu zbrodni”.

Inni jednak nie byli aż tak oględni. Pewien holenderski student powiedział: „To się musi wreszcie skończyć. Nie można tak po prostu brutalnie zabijać ludzi na ulicy dlatego, że mają inne poglądy”. Job Cohen, burmistrz Amsterdamu, oznajmił: „Pokażemy jednoznacznie i głośno, że wolność słowa jest dla nas ważna”.

Osiem tygodni wcześniej holenderska telewizja pokazała film van Gogha pod tytułem Poddanie. Film powstał we współpracy z członkinią holenderskiego parlamentu, Ayaan Hirsi Ali, która sama niegdyś była muzułmanką, i poruszał temat złego traktowania muzułmańskich kobiet. Pojawiały się w nim pobite kobiety odziane w przeźroczyste szaty odsłaniające piersi, z wypisanymi na ciele wersetami Koranu.

Obraźliwe? W złym guście? Prawdopodobnie tak właśnie miało to wyglądać. Van Gogh, prawnuk brata Vincenta van Gogha („drogi Theo”), był znany z kontrowersji; w przeszłości atakował żydów i chrześcijan z taką zajadłością, że i z ich strony doczekał się formalnych skarg. Po realizacji filmu Poddanie zaczął jednak otrzymywać poważne pogróżki. Zdaniem wielu holenderskich muzułmanów van Gogh dopuścił się bluźnierstwa i znieważył islam – a za taki występek przewidziana jest kara śmierci. Reżyser nie wziął sobie jednak do serca tych gróźb. Jak sam twierdził: „ten film jest najlepszą ochroną, jaką mógłbym mieć. Nie mam się czego obawiać”.

Koszty utrzymywania Politycznie Poprawnej Fikcji

Śmierć van Gogha to dowód na to, że koszty politycznie poprawnego zakazu krytykowania islamu są coraz wyższe. Jednym z warunków pokojowej koegzystencji przedstawicieli różnych wiar w świeckim społeczeństwie jest wolność słowa – a w szczególności możliwość swobodnego kwestionowania, pytania, wyrażania przeciwnych opinii, a nawet wyśmiewania. Wielokulturowość zmierza w stronę wewnętrznej sprzeczności: jeśli jedna grupa może się domagać, by jej doktryna pozostawała poza wszelką krytyką, to nie stoi już na równi z innymi, lecz rozpoczęła podróż ku hegemonii. Czy zatem wszystkie pozostałe grupy muszą to tolerować w imię politycznej poprawności? Takie rozważania powinny były już dawno stać się częścią publicznego dyskursu w krajach zachodnich. Czy muzułmańscy imigranci na Zachodzie będą gotowi odłożyć na bok surowe ograniczenia, jakie ich religia narzuca na wszelkie przykłady krytyki, kwestionowania czy też odejścia od islamu?

Tradycyjne muzułmańskie przekonania jednak mają się świetnie; kilka lat temu potwierdził to Federalny Sąd do spraw Szariatu w Pakistanie: „Karą za obrazę Świętego Proroka (…) jest śmierć, nic innego”345. Nikt nie wie, ilu muzułmanów w Europie i Ameryce wyznaje takie poglądy jak zacytowana wyżej Marokanka, a ilu stanęłoby raczej po stronie pakistańskiego sądu – a tym samym również po stronie zabójcy Theo van Gogha.

Jeśli kraje zachodnie nadal nie będą chciały się dowiedzieć, jak jest naprawdę – czy to z ignorancji, ze strachu, czy ze źle pojmowanej dbałości jedynie o własne interesy – to należy się obawiać, że będzie coraz więcej incydentów takich jak brutalne morderstwo na ulicach Amsterdamu w listopadzie 2004 roku.

Fragment książki wydawnictwa Fronda
Robert Spencer „Niepoprawny politycznie przewodnik po islamie i krucjatach”

Książkę można kupić w Księgarni Ludzi Myślących:
http://www.xlm.pl/niepoprawny-politycznie-przewodnik-po-islamie-i-krucjatach/