Francja: wściekli mieszkańcy szturmowali ośrodek dla uchodźców

Widzę, że dobrze czujecie się w towarzystwie wzajemnej adoracji. Granie na jedną nutę, soczyste określenia. tylko, że to nie wnosi nic konkretnego.

Blog jest forum publicznym. Każdy ma jednakowe prawa do swobodnej wypowiedzi. Trzeba się pogodzić z tym, że jak się zamieszcza komentarze, to tym samym wystawia się je nie tylko na widok publiczny, ale poddaje ogólnej ocenie uczestników dyskusji. Jak się nie może znieść czyjeś krytyki to powinno się po prostu z tego wycofać, a nie nawoływać do zwarcia szeregów by kogoś zdyskredytować. Trzeba też przyznać, że staram się być merytoryczny i szanuję każdego rozmówcę. Nie odpowiadam złem na zło. Dlatego zapowiedzi jakieś wymiany ciosów uważam za żenujące i źle świadczące o człowieku, który kieruje do mnie takie groźby. Jest to typowa retoryka ludzi słabych charakterów. O braku panowania nad sobą nie wspomnę.

Ludzie otwartego umysłu bez problemu potrafią dokonywać rozmaitych, nawet z trudem mieszczących się w kanonach oficjalnej wiedzy kwestii. Jedną z najważniejszych potrzeb człowieka, jest pozyskiwanie wiedzy. W tym celu stawia on pytania. Nawet z pozoru absurdalne, ale jest to podstawowe prawo każdego z nas. Od wczesnego dzieciństwa malcy jak tylko zaczynają mówić zasypują dorosłych pytaniami rodzaju „po co i dlaczego”. I nikomu z tych dorosłych nie przychodzi do głowy obrzucać dzieciaczki wyzwiskami. Dorośli rozumieją i starają się zaspokoić zdrową ciekawość świata, oraz otaczającej nas rzeczywistości. Sami pytań stawiają coraz mniej. Dorośli trzymają się w kleszczach poprawności. Trzymają się w szachu przed wyśmianiem, poniżeniami. A przecież jest coraz więcej powodów do stawiania pytań. Tak się kroczy do wiedzy. Do prawdy. Odpowiednie i kulturalnie postawione pytania pozwalają na rzeczową i spokojną analizę. Wzajemne poszanowanie daje każdemu dyskutantowi poczucie bezpieczeństwa i godności. Nawet jak się myli. A mylimy się wszyscy bez wyjątku i to częściej niż nam się wydaje. Prawda pochodząca ze Słowa Bożego jest czysta i klarowna. To zakłamany świat ludzki ją przez wieki przeinaczał i czyni to dalej. Dlatego podstawowym probierzem prawdy Jezus uczynił prawdziwą i niekłamaną miłość braterską.

Jan 13:34 Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.
Jan 13:35 Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.BT

Prawdziwej miłości nie da się przekłamać, zakrzyczeć czy zatupać.

Najważniejsze, to wyjść ze swoim ostatnim słowem
(ciosem). Jak na ringu. Ten tekst nie był pod Ciebie podpięty. Ma wymowę uniwersalną. Ale skoro tego nie wychwyciłeś, nie będę dodatkowo wyjaśniał.
Staram się nie być przeciwko nikomu z uczestników dyskusji. Dlatego unikam starannie ataków personalnych. Interesuje mnie tylko konkretna sprawa, kwestia lub problem. Natomiast widzę u niektórych osób jakieś zamiłowanie do udowadniania, jacy to oni są w ich oczach. Przypomina mi się więc przypowieść Jezusa o belce i słomce w oku. Tak bardzo niektórzy starają się ową słomkę z oka innego wyciągnąć, że nie zauważają we własnym tkwiącej głęboko belki. Bardzo wymowna hiperbola. Płynąca z niej nauka jest taka: najpierw obłudniku, mówi Jezus wyjmij belkę z własnego oka, później dopiero popatrz na kogoś innego. Po wyjęciu owej symbolicznej belki wzrok pozbawiony obłudy z reguły pozwala widzieć kogoś w znacznie lepszej perspektywie.