Kobieta pomagająca uchodźcom zamordowana. Podejrzany uchodźca z Nigerii

To było do przewidzenia. Poniżej opis analogicznej sytuacji sprzed roku w Szwecji:

Szwecja: Śmierć przez imigrację (styczeń 2016).
Masowa imigracja wciąż przynosi w Szwecji kolejne ofiary. Morderstwa, napaści i gwałty stały się codziennością w tym małym kraju, którego populacja wynosi poniżej dziesięciu milionów osób, a który w ubiegłym roku otworzył drzwi dla prawie 163 000 imigrantów. Jedną z ostatnich ofiar była 22-letnia Alexandra Mezher. W ośrodku dla azylantów, gdzie pracowała, jedno z tzw. dzieci-uchodźców bez opieki zaatakowało ją nożem, co spowodowało jej zgon.

Pomimo, że potężny napływ osób starających się o azyl zmniejszył się drastycznie po 4 stycznia, kiedy to Szwecja wprowadziła kontrole na granicy szwedzko-duńskiej, migranci, którzy już są w kraju, stanowią ogromny problem dla gmin, policji i obywateli. Policja prowadzi przegraną walkę z przestępstwami ulicznymi, jak również z codziennymi sytuacjami powodującymi destabilizację w ośrodkach dla uchodźców, takimi, jak bijatyki, gwałty czy groźby.

Ośrodki dla azylantów znajdują się w stanie kompletnej anarchii. 27 stycznia do schroniska dla nastolatków w Lindås wysłano policję, ponieważ wybuchły tam zamieszki. Policjant Johan Nilsson powiedział lokalnej gazecie, Barometern:

„Jednemu [z nastolatków] odmówiono sprzedaży słodyczy, co spowodowało u niego wybuch agresji przeciwko pracownikom ośrodka. Zebrał około 15 przyjaciół, pracownicy byli zmuszeni zabarykadować się, podczas gdy gromada młodych ludzi wybijała okna i niszczyła inne rzeczy. Prowokator, rzekomo w wieku 16 lat, jest podejrzany o wszczęcie zamieszek, inny zaś o wypowiadanie bezprawnych gróźb i branie udziału w gwałtownych rozruchach.”

Drugi podejrzany został wypuszczony na wolność, gdy przedstawił dokumenty potwierdzające, że nie ma ukończonych 15 lat, a zatem nie podlega odpowiedzialności karnej.

Do innego, bardziej poważnego incydentu, doszło w ośrodku dla azylantów Signalisten w Västerås, 20 stycznia. Na miejsce przybyło dziesięciu funkcjonariuszy, ponieważ policja otrzymała informację o powtarzających się gwałtach na 10-letnim chłopcu. Przeciwko policjantom wyszedł na korytarz potężny tłum, który wykrzykiwał i potrząsał pięściami. Sytuacja pogorszyła się do tego stopnia, że policjanci musieli uciekać, aby ratować własne życie. Jeden z funkcjonariuszy napisał później w raporcie, że gdyby na miejscu nie było z nimi policjanta z psem, nikt nie byłby w stanie uciec.

„Za nami pojawiło się jeszcze więcej ludzi. Byłem gotowy walczyć na śmierć i życie.Było nas dziesięciu policjantów w wąskim korytarzu. Wtedy usłyszałem kogoś wołającego, że jest wyjście ewakuacyjne. Myślałem, że łatwo im będzie nas przechytrzyć, biorąc pod uwagę lokalizację i liczbę buntowników.”

26 stycznia stało się wreszcie to, czego wielu się obawiało. Policja przybyła do ośrodka dla „dzieci-uchodźców bez opieki” w Mölndal, we wczesnych godzinach porannych, po otrzymaniu informacji o bójce na noże. Gdy jednak przyjechali, było już za późno. Pracownica ośrodka, Alexandra Mezher, leżała na podłodze w kałuży krwi, ugodzonona nożem przez jedno z „dzieci”, którymi się zajmowała. Kobieta zmarła w szpitalu kilka godzin później.

Policja aresztowała młodego mężczyznę, który twierdził, że ma 15 lat i pochodzi z Somalii, oskarżając go o morderstwo, jak również próbę morderstwa jednego z nastolatków z ośrodka, który według domniemywań, próbował interweniować. Oskarżony wkrótce stanął przed sądem. Według lokalnej gazety, GT, pracownicy ośrodka już kilkakrotnie wcześniej ostrzegali, że podejrzany cierpi na zaburzenia psychiatryczne.

Rodzina Mezherów to libańscy chrześcijanie, którzy uciekli przed przemocą w Libanie 25 lat temu. Matka Alexandry, Chimene Mezher, powiedziała brytyjskiej gazecie The Daily Mail:

„Opuściliśmy Liban, aby uciec przed wojną domową, przemocą i niebezpieczeństwem. Przyjechaliśmy do Szwecji, gdzie było bezpiecznie i gdzie mogliśmy założyć rodzinę. Ale nie jest już tu bezpiecznie. (…) I tylko chciałabym wiedzieć dlaczego…dlaczego Alexandra? Chciała im pomagać, a oni to zrobili. Po prostu chcę usłyszeć odpowiedzi.”

Chimene Mezher oskarża teraz szwedzkich polityków o zamordowanie jej córki. Dramatyczny wzrost populacji w Mölndal, na przedmieściach Gothenburga, przeraża wielu z 60 tysięcy mieszkańców dystryktu. W okresie krótszym niż rok wprowadziło się tam 8 tysięcy azylantów, z których połowę stanowią tzw. „dzieci-uchodźcy bez opieki.”

Okazuje się teraz, że pracownicy ośrodka dla uchodźców, w którym Alexandra Mezher została zamordowana, wielokrotnie uskarżali się na panujące tam dramatyczne warunki. Już rok temu pracownicy twierdzili, że ośrodek cierpi na niedobór personelu oraz że muszą pracować pojedynczo: „Do tej pory nie stało się nic poważnego, ale z całą pewnością się stanie,” powiedział zdesperowany pracownik, który wezwał Inspekcję Ochrony Zdrowia i Opieki Społecznej („Inspektionen för vård och omsorg”, IVO). IVO dokonało inspekcji ośrodka, ale stwierdziło, że wszystko funkcjonuje prawidłowo. Gdy Mezher została zaatakowana, przebywała w ośrodku sama z dziesięcioma uchodźcami. Jak dotąd nie jest znany motyw morderstwa.

Gdy Komendant Policji Narodowej wystąpił w telewizyjnym programie „Dzień dobry, Szwecjo”, dzień po zamordowaniu Mezher, wyraził on współczucie dla mordercy, ale praktycznie nic nie wspomniał o ofierze. Jego wypowiedź zainicjowała falę szalonego oburzenia w mediach społecznościowych. Eliasson powiedział:

„Cóż, oczywiście są Państwo zdesperowani w imieniu wszystkich, którzy ucierpieli. Oczywiście zrozpaczeni ze względu na zamordowaną i jej rodzinę, ale także ze względu na młodego chłopaka, który popełnia tak straszną zbrodnię. Przez co przeszedł? W jakich warunkach dorastał? Jakiej doznał traumy? Ten cały kryzys migracyjny pokazuje, że życie w wielu częściach świata jest niesprawiedliwe. Musimy spróbować pomóc rozwiązać ten problem najlepiej jak potrafimy.”

Atmosfera w mediach społecznościowych stała się wręcz rewolucyjna. Różne osoby publikują swoje nagrania, w których oskarżają rząd o morderstwa, o wypełnienie Szwecji agresywnymi osobami i kompletne pomijanie problemów rdzennych Szwedów.
źródło: https://pl.gatestoneinstitute.org/7484/szwecja-imigracja

Lepiej gonić niż pomagać.