Czy Koran aby na pewno pozostał niezmieniony?

Muzułmanie twierdzą, że Koran w tym kształcie, w jakim istnieje dzisiaj, jest dokładnym i oryginalnym zapisem przesłania Allaha. Wierzą, że w jego tekście niczego nie opuszczono, nie utracono, nie zmieniono i nie zamieniono ani jednej litery! Ta pewność co do dokładności tej księgi jest dosyć wątpliwa z następujących powodów:

1. Niepewne źródła zapisu informacji

Głównym sposobem zachowania treści Koranu było uczenie się go na pamięć. Część ksiąg było rozproszonych wśród wielu wyznawców islamu i generalnie znajdowały się u nich w pamięci. Także części ksiąg były zapisywane na różnych materiałach: na kawałkach drewna, liściach palmowych, płaskich kamieniach etc. Bardziej niepewnego źródła zapisu informacji nie sposób sobie wyobrazić!

„… zacząłem poszukiwanie Koranu i jego kompletowanie ( tego co było napisane ) z liści palmowych, płaskich białych kamieni a także przekazów ludzi, znających go na pamięć do tej pory, dopóki nie znalazłem ostatniego ajatu ( wersu ) Surat at-Tauba u Abi Huzajmy al-Ansari i nie mogłem znaleźć tego wersu u nikogo więcej prócz niego.” Sahih al-Buchari tom 6, s. 478

2. Dostępność wielu różnych manuskryptów Koranu różniących się między sobą.

Przy kompilacji oficjalnego tekstu Koranu ( który funkcjonuje po dziś dzień )kalif Osman wziął za podstawę rękopis Zaida ibn Sabita, który za życia Mahometa był jeszcze dzieckiem. Przy tym zostały zniszczone ( spalone ) rękopisy Koranu tych autorów, których sam Mahomet nazwał głównymi autorytetami w dziedzinie Koranu. Mianowicie – Abdullaha bin Masuda, Salima i Ubajji bin Kaaba. Co ciekawe Zaid ibn Sabit, którego kompilacja Koranu została wykorzystana przez Osmana, rekomendowany przez Mahometa nie był ( ! ).

Masruk zrealacjonował:

Abdullah bin Masud wspominał przed Abdullahem bin Amrem, który mówił „to człowiek, którego miłuję, ponieważ słyszałem, jak prorok mówił – uczcie się recytacji Koranu od czterech ludzi – od Abdullaha bin Masuda – zaczął od niego, od Salima – uwolnionego niewolnika Abu Huzajfy, od Muada bin Dżabala i Ubajji bin Kaaba.

Sahih al-Buchari tom 5, s. 96.

Sam ibn Masud potwierdzał, że nikt nie zna Koranu lepiej niż on:

Otrzymałem siedemdziesiąt ( 70 ) sur bezpośrednio od samego wysłannika Allaha, kiedy Zaid był jeszcze dzieckiem. Czy powinienem wyrzec się tego, co otrzymałem od samego wysłannika Allaha?

Ibn Abu Daud, Kitab al-Masahif s. 15.

Z tych wypowiedzi jasno wynika:
Ibn Masud, którego Mahomet uważał za pierwszego w znajomości Koranu ( ! ), uważał swój kodeks za zapis oryginalnego Koranu. W odróżnieniu od kompilacji Zaida, którą Osman ustandaryzował jako rzekomo jedyny wierny tekst wykorzystywany do współczesnego przekazu Koranu.

„Ludzie są winni kłamstwa przy recytacji Koranu. Będę recytować Koran zgodnie z jego ( proroka ) recytacją, którego kocham bardziej niż tego Zaida ibn Sabita. Od niego nauczyłem się ponad 70 sur – z ust wysłannika Allaha… w tym czasie, kiedy Zaid ibn Sabit był chłopcem z dwoma warkoczykami, bawiącym się z innymi chłopcami. ” – Ibn Saad, Tabakat, tom 2, s.444.

Informacje z prac historyków, badających tekst Koranu ( Ibn Abu Daud „Kitab al-Masahif” [ Księga Zwojów ] i at-Tabari „At-Tafsir al-Quran” [ Pełny komentarz do Koranu ], pokazują wszystkie znane rozbieżności w tekstach. Między rozmaitymi manuskryptami Koranu istniały dosłownie setki różnic. Dlatego kalif Osman kazał spalić wszystkie pozostałe warianty Koranu, żeby usunąć te znaczne różnice.

3. Koran nie został skompletowany w jedną księgę ani za życia proroka, ani w pierwszych latach po śmierci Mahometa.

Najstarsze teksty Koranu ( fragmenty i pełne teksty ) datuje się na okres nie wcześniej niż 150 lat po śmierci proroka islamu ( ! ).

Świadectwa o utraconych fragmentach tekstu Koranu:

W bitwie pod Jamam większość towarzyszy Mahometa, którzy słyszeli Koran od swojego proroka, zginęła. Inni, znający liczne objawienia na pamięć, zaczęli się starzeć i umierać, a z nimi bezpowrotnie odeszły części i interpretacje Koranu.

Istnieją świadectwa, mówiące, że część tekstu Koranu została bezpowrotnie stracona wskutek śmierci pod Jamam licznych qur’ra ( recytujących Koran ), którzy pamiętali duże fragmenty tekstu. Liczne fragmenty Koranu zesłane z wysoka były znane tym, którzy umarli w dniu Jamam… ale były nieznane tym, którzy przeżyli, nie były zapisane i ani Abu Bakr, ani Osman nie mieli zebranego Koranu w jedną całość i nie był zebrany przez ani jednego człowieka po nich.

Ibn Abi Daud, Kitab al-Masahif, s. 23

Więc negatywne skutki tej straty są następujące:
lam jualam – nie znane
lam juktab – nie zapisane
lam judżat – nie odnalezione
Taki potrójny nacisk na fakt zniknięcia części Koranu, które przepadły w niebycie razem z umarłymi qur’ra.
Z tego powodu jeszcze u zarania islamu wypowiadał się Abdullah ibn Omar:

Niech nikt z was nie mówi – Otrzymałem cały Koran. Skąd może wiedzieć, że to cały Koran, kiedy znaczna jego część przepadła? Niech lepiej powie – Otrzymałem to, co zostało zachowane.

As-Sujuti, al-Itkan, s. 524.

Jeszcze jedno świadectwo o utracie tekstu Koranu ma związek z „wersami o kamienowaniu”.
Somalia, rok 2009. Mohamed Abukar Ibrahim, 48 lat, został ukamienowany za cudzołóstwo przez islamistów z organizacji Hizb al-Islam. Kalif Omar był pewien, że ten wers jest pierwotnie był częścią Koranu i został przekazany Mahometowi. Był zaniepokojony tym, że z czasem ten wers może zostać zapomniany przez kolejne pokolenia muzułmanów. Omar miał powiedzieć:

Zaprawdę, Allah zesłał Mahometa … z prawdą i zesłał mu księgę, a wśród zesłanego był i ajat o kamienowaniu.

„Kamienowanie ( radżi ) za cudzołóstwo ludzi będących w małżeństwie” Sahih al-Buchari 2122 ( 7323 ). W innym przekazie mówi się, że Omar dodał:

Zaprawdę, kamienowanie ludzi jest w księdze Allaha – to kara nakładana na mężczyzn i kobiety, będących w małżeństwie, którzy dopuścili się zdrady małżeńskiej. Jeśli fakt został dowiedziony lub jest widoczna ciąża lub przyznano się.

Ibn Ishak, Sirat Rasulallah, s. 684.

Aisza – jedna z licznych żon Mahometa także świadczy o opuszczonym ajacie o kamienowaniu:

Kiedy ajaty „Radżm” i „Riza Kabir” zostały zesłane, zostały zapisane na kawałku papieru i były schowane pod moją poduszką. Po śmierci proroka Mahometa koza zjadła ten kawałek papieru w tym czasie, kiedy my byliśmy w żałobie.

Sunan ibn Madża, tom 2, s. 39, wydano w Karaczi; Musnad Imam Ahmad, tom 6, s. 269, wydano w Berucie; Tawil Muhtalif al-Hadis, s. 310, wydano w Bejrucie.

Omar wspominał także o innym utraconym ajacie stanowiący część Kitabullaha ( Koranu ), który recytowali pierwsi zwolennicy Mahometa:

O ludzie! Nie pretendujcie do bycie czyimikolwiek potomkami oprócz waszych ojców, bo z waszej strony będzie uważane za niewierność bycie czyimikolwiek potomkami oprócz waszych prawdziwych ojców.

Sahih al-Buchari tom 8, s. 540.

Istnieją świadectwa według których w tekście Koranu zostały opuszczone całe sury. Abu Musa al-Aszari, towarzysz Mahometa i jeden z autorytetów w dziedzinie Koranu powiedział pewnemu qur’ra w Basrze:

Recytowaliśmy surę podobną pod względem długości i surowości do sury Baraa. Jednak zapomniałem jąz wyjątkiem tego, co zapamiętałem z niej – Jeśli będą dwie doliny pełne bogactw, on skieruje się do trzeciej doliny i nic nie napełni żołądka syna Adama oprócz prochu.

Sahih Muslim, tom 2, s. 501.

Abu Musa powiedział, że może przypomnieć jeszcze jeden wers opuszczony i kontynuował:

Recytowaliśmy surę podobną do Musabbihat, jednak ja już jej nie pamiętam, ale to zachowałem w pamięci – O wy, którzy wierzycie! Dlaczego wyznajecie to, czego nie czynicie w życiu? Co napisano na waszych szyjach jako świadectwo i z tego zdacie sprawę w Dniu Strasznego Sądu.

As-Sujuti, al-Itkan, s. 526.

Ten przekaz znajduje się także w pracy As-Sahih Muslim, gdzie jest umieszczony po oświadczeniu, że ten fragment przypomina dziewiątą surę i zawiera wers o synu Adama ( tom 2, s. 501 )

I to jest jedno z najbardziej autorytatywnych muzułmańskich źródeł, które jasno pokazuje, że Koran w swojej współczesnej formie jest NIEKOMPLETNY!

Z powyższego wynika oczywista rzecz – zapewnienia muzułmanów, że Koran w obecnej formie jest dokładną kopią „oryginału” czasów Mahometa i że jest on niezmienionym „słowem Bożym” są BEZPODSTAWNE.

„Pan zaś rzekł do mnie: Dobrze widzisz, bo czuwam nad moim słowem, by je wypełnić.” Jer 1,12

„To mówi Pan Zastępów: Nie słuchajcie proroków, którzy wam przepowiadają: wprowadzają was w błąd; zwiastują wam urojenia swego serca, nie zaś to, co pochodzi z ust Pańskich.” Jer 23,16

„Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” Mt 24, 3

Cristero – redaktor ndie.pl, autor bloga krytyka-islamu.blogspot.com