Podwójna adaptacja Koranu

Ajaty ( wersy ) Koranu można umownie podzielić na dwie części:

– pierwsza część ( mekkańska ) zawiera „objawienie” Mahometa z Mekki. Mekkańskie ajaty ( makkija ) odnoszą się do okresu mekkańskiego działalności Mahometa ( aż do hidżry do Medyny ), kiedy umma znajdowała się w Mekce w stosunkowo słabej pozycji. Ajaty mekkańskie są przeważnie pokojowe, jednak i w nich można znaleźć niektóre groźby przeciwko kafirom ( kafir – ar. niewierny ). Po hidżrze do Medyny zachowanie Mahometa i jego towarzyszy radykalnie zmieniło się.

– Medyńskie ajaty ( madenija ) odzwierciedlają to w surowości swojego tonu z niejednokrotnymi groźbami przemocy wobec kafirów. W rzeczywistości w Koranie są niektóre pokojowe i tolerancyjne ajaty, ale te ajaty odnoszą się do początku działalności Mahometa, kiedy mieszkał w rodzinnym mieście – w Mekce, był zbyt bezradny i dopiero zaczynał przyciągać zwolenników. W tym czasie tylko niektórzy jego krewni i przyjaciele zostali jego zwolennikami. Miał nie mało krytyków i przeciwników, dlatego objawienia z tego okresu były dość pokojowe.

Jednak wszystko się zmieniło wraz z powstaniem teokratycznego państwa w mieście Medyna. Mahomet stał się bardzo bogaty, wpływowy, niecierpliwy oraz stał się głową państwa. I wtedy wiele z wczesnych ajatów stało się nieważnych ( mansukh ). Jak czytamy w Koranie 2:106:
„Kiedy znosimy jakiś znak albo skazujemy go na zapomnienie, przynosimy lepszy od niego lub jemu podobny. Czyż ty nie wiesz, że Allah jest nad każdą rzeczą wszechwładny?!”

Ta doktryna Koranu nazywa się „naskh” i oznacza anulowanie ajata. Trzeba pamiętać, że Koran nie jest zestawiony w porządku chronologicznym. Z wyjątkiem pierwszej sury al-Fatiha Koran jest zapisany malejąco według długości sur ( od najdłuższej do najkrótszej ). Najdłuższa jest sura druga ( 286 wersetów ), a najkrótszą sura sto czternasta ( 6 wersetów ). Taka organizacja tekstu utrudnia ustalenie chronologicznego porządku sur przy zwykłym studiowaniu Koranu. Dlatego pokojowe ajaty mogą zajmować w księdze miejsce bardziej odległe niż ajaty nawołujące do przemocy, ale to nie znaczy, że pojawiły się później. Jeśli ajaty okazują się sprzeczne, to późniejsze ajaty napisane w Medynie pozostają w mocy, a wcześniejsze ajaty z Mekki zostają anulowane.

Pokojowe ajaty zostają uznane za mansukh ( nieważne ) i zastąpione ajatami miecza i wojny. W islamie uważa się, że sura dziewiąta jest ostatnią w działalności Mahometa. To jedyny rozdział który nie zaczyna się słowami „Bismillahi Rahmani Rahim” ( W imię Allaha miłosiernego, litościwego ). Wielu uważa, że to dlatego że ta sura jest całkowicie pozbawiona miłosierdzia i miłości, i że ostatnim słowem Koranu jest słowo o dżihadzie i o tym, jak zachowywać się w stosunku do kafirów. W tym rozdziale jest słynny „ajat miecza” ( 9:5 ), a także ajat o wezwaniu do walki z ludźmi księgi ( chrześcijanie i żydzi ). Stąd właśnie wynika niejednoznaczność Koranu, którą muzułmańska propaganda umiejętnie wykorzystuje. W zależności od okoliczności obrońcy islamu cytują bądź pokojowe bądź wojownicze ajaty. Adaptacyjność Koranu przejawia się następująco:

1) umma jest słaba – zachowywać się cicho i „pokojowo”, czytać wszystkim dookoła mekkańskie ajaty.
2) umma jest silna – czytać więcej „lepszych”, idealnych, obowiązujących ajatów z wezwaniami do walki.

Lista anulowanych ajatów