Beata Szydło: Nie zwalczą terroryzmu kolejnymi marszami

Szanowni komentatorzy. Z pewnością zdajecie sobie sprawę, że komentarze, które zamieszczacie na tym forum możliwe są dzięki wolności wypowiedzi. Ale czy zadajecie sobie pytanie, czym tak na prawdę jest prawo do swobodnego wypowiadania się? Czy zastanawiacie się nad granicą owego prawa? A może taka granica nie istnieje? Wielu z pewnością powie, że i owszem. Tylko, co z tym prawem dla islamistów? Ktoś może zaprotestować: ależ oni głoszą zło. Co islamiści mogliby odpowiedzieć? To tylko wy tak twierdzicie. My uważamy, że to jest dobro, więc korzystamy z wolności słowa i to propagujemy. Kto więc ma rację? Czy istnieje nieograniczone prawo do wolności wypowiedzi? Jeżeli tak, to dlaczego by nie miało przysługiwać wszystkim bez wyjątku? A gdyby określić wyjątki, to kto i na jakiej podstawie miałby to uczynić, czyli wprowadzić cenzurę?
Zastanówmy się: Jeżeli w wypełnionym po brzegi teatrze ktoś bez powodu zawoła „Pali się!”, a uciekający w panice tłum stratuje kilka osób, to czy inicjator alarmu nie powinien ponieść odpowiedzialności za ich śmierć czy obrażenia? Kiedy słyszysz: „Nie zgadzam się z tym, co mówisz, ale będę bronił twego prawa do mówienia tego”, czy to oznacza, że dano ci całkowicie wolną rękę, nieograniczoną swobodę publicznego mówienia wszystkiego, co ci przyjdzie na myśl, bez względu na konsekwencje? Niektórzy tak uważają.
Na przykład we Francji muzycy rapowi nawoływali do zabijania policjantów i rzeczywiście kilku funkcjonariuszy poniosło śmierć z rąk wielbicieli tej muzyki. Czy wobec tego jej wykonawców nie należało pociągnąć do odpowiedzialności za podżeganie do stosowania przemocy? A może prawo powinno ich chronić? Radio, telewizja i sieci komputerowe umożliwiają najmłodszym dostęp do programów przesyconych przemocą bądź seksem. Czasem dzieci odgrywają zapamiętane sceny, wyrządzając szkodę sobie i innym. Czy nie powinny za to odpowiadać także osoby upowszechniające takie materiały? Czy rozumiemy już o co chodzi?
Można owszem określać jakieś granice, ale ponieważ mamy mocno zróżnicowane poglądy oraz poziom moralny, to każde próby ograniczania innym prawa do wolności słowa będzie oprotestowane.
Obecnie toczą się gwałtowne spory na temat płynnej — zdaniem wielu — granicy między wolnością słowa a aktami przemocy, popełnianymi w różnych rejonach USA pod wpływem wystąpień przeciw aborcji. Przeciwnicy przerywania ciąży publicznie twierdzą, że lekarze i pracownicy szpitali, w których dokonuje się aborcji, są mordercami nie zasługującymi na to, by żyć. Co gorliwsi nawołują do zabijania takich lekarzy i ich asystentów. Potajemnie zdobywa się ich nazwiska i adresy oraz numery rejestracyjne samochodów. W rezultacie lekarze i pracownicy szpitali giną od strzałów.
„Wolność słowa nie ma tu nic do rzeczy” — wołała przewodnicząca Amerykańskiej Federacji Świadomego Rodzicielstwa. „Równie dobrze można by krzyknąć ‚Pali się!’ w teatrze pełnym ludzi. Sytuacja jest taka sama — wystarczy spojrzeć na serię morderstw dokonanych w klinikach w ciągu ostatnich kilku lat”. Podżegający do tych aktów przemocy twierdzą, że korzystają jedynie z prawa zagwarantowanego w Pierwszej Poprawce do Konstytucji USA — z wolności słowa. A spory ciągną się dalej. Prawo to będzie nadal przedmiotem walk toczonych na forum publicznym, sądy zaś będą zmuszone rozstrzygnąć tę kwestię, choć niestety żadne rozwiązanie nie zadowoli wszystkich.
Dlaczego więc ludzie mają z tym problem? Czy nie leży on w tym, że nie mamy ściśle określonego i uznanego przez wszystkich kodeksu moralnego? Jeżeli takiego nie ma, do głosu dochodzą osobiste poglądy na sprawy fundamentalne decydujące o nie tylko o jakości naszego życia, ale wręcz o tym, czy w ogóle będziemy mogli żyć. Jeżeli te poglądy spotkają się z silnymi emocjami, to mamy już potężną mieszankę wybuchową.
Obecne wydarzenia to tylko jeden z wielu aspektów naszej codzienności. Atomizacji ulegają nie tylko grupy narodowościowe, lecz dotyka to przede wszystkim rodzin. Do przeszłości należą wartości pieczołowicie przekazywane z pokolenia na pokolenie. Granice przyzwoitości, jeżeli już były przesuwane niezwykle wolno i z wielkim przemyśleniem aby się rozwijać. I to wszystko w dziejach człowieka ciągle starającego się o przestrzeganie prawa do swobody wypowiedzi. Dlaczego teraz to nagle przyśpieszyło? Czy wpływ na to mają tylko takie czynniki jak anonimowość i technologia typu Internet? Pewnie tak, ale przecież to do każdego z nas osobna należy określenie gdzie leży granica wykorzystania tego prawa. Wielu stara się przestrzegać go starannie unikając wypowiedzi raniących innych, lecz inni uważają, że mogą sobie pozwolić nawet na wulgarne i niczym nie skrępowane obrzucanie innych błotem. Kiedy będziemy komentować zachowania islamistów zawsze pamiętajmy o tym, że jak my mamy prawo do braku ograniczeń, oni też je powinni mieć. Za każdym wypowiedzianym słowem powinna iść osobista odpowiedzialność. W pewnej anegdocie mędrzec został przez młodego człowieka oczerniony. Stracił dobre imię. Kiedy młodzieniec się zreflektował starał się naprawić swój błąd. Zapytał mędrca co może zrobić. Ten powiedział, by rozrzucił na wietrze pierze z poduszki a potem wszystko co do jednego pozbierał. Młodzieniec odparł, że to nie jest możliwe. Mędrzec mu rzekł.tak też nie jest możliwe, byś cofnął słowa które przeciw mnie wypowiedziałeś. Starannie więc ważmy słowa, nawet te wypowiadane anonimowo.

Szanowni Komentatorzy. Z uwagą czytam Wasze wpisy. I te spokojne i te emocjonalne. zachęcam do głębszych przemyśleń. Do tego, by służyły one do naszego rozwoju wewnętrznego. Świata nie zmienimy. Jaki mamy na niego wpływ? Bardzo cząstkowy. Najwięcej co możemy zrobić, to zmienić siebie na lepsze? Tu mamy najwięcej możliwości.
Zauważyłem, że większość się ze sobą zgadza gdy padają argumenty odwołujące się do prostych rozwiązań. Oni, czyli rządzący powinni to czy tamto zrobić najlepiej radykalnie i do kości. Jeżeli nie zrobią, to my bierzmy sprawy we własne ręce. Dużo rozmaitych emocji.
Jak już pisałem na wstępie nie możemy zbyt wiele zrobić. Tak jest ten świat ułożony i taka jest natura człowieka. zamiast więc skupiać uwagę na tym czego nie możemy skoncentrujmy się na tym co możemy. Możemy np. szeroko informować się o rozmaitych wydarzeniach. To zresztą czynimy od dawna. Możemy też przekazywać treści pozytywne, budujące. One wzmacniają. Bombardowanie negatywami strasznie dołuje. Możemy też wskazywać na głębsze podstawy naszych przemyśleń. Np. dlaczego nie zgadzamy się na szerzenie i praktykowanie pedofilii? Czy tylko dlatego, że wzbudza w nas obrzydzenie i współczucie dla krzywdzonych dzieci? To dobra podstawa do jej odrzucenia. Ale przecież pedofile po pierwsze nie podzielają naszych odczuć i po drugie często korzystają z milczącego przyzwolenia innych. Myślę, że lepszą podstawa będzie odwołanie się do wyższego autorytetu. Jeżeli zastosujemy tu zasadę biblijną, to osiągniemy nie tylko pierwszy efekt, ale i włączymy do walki z tą patologią nasze wewnętrzne dobrze umocowane w prawie nadrzędnym nad ludzkimi poglądami przeświadczenie o słuszności takiej drogi. Szybko przekonamy się, dlaczego pierwsi chrześcijanie naprawdę zwyciężali świat, a nie tak jak inni doraźnie przy pomocy np. miecza. Niech podstawą do takiego przemyślenia posłużą słowa Mistrza: To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” Jana 16:33BT